 |
||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||
|
 |
|||||||||||||||||
VERGT & OMGEVING: Saint Michel de Villadeix - Saint Amand de Vergt - Fouleix - Saint Mayme de Péreyrol - Bourrou - Grun - Creyssensac et Pissot - Saint Paul de Serre - Chalagnac - Eglise Neuve de Vergt - Breuilh - Lacropte - Cendrieux - Veyrines de Vergt - Salon de VergtVergt is de hoofdstad van het kanton en ligt er midden in. Vergt is een aardig plaatsje, een samensmelting van twee middeleeuwse oude parochies en een bastide. Een 18e eeuwse graanhal in het midden is het centrum van het dorp. Oorspronkelijk stond hier een veel oudere markthal, maar die viel aan het einde van de 18e eeuw ten prooi aan de vlammen. Veel herinnert hier overigens niet aan de middeleeuwen. De stijl van Napoleon de derde, treft u veel vaker aan in dit dorp, en da’s mooi – want in Nederland vinden we dat typisch Frans. Rondom het dorp en in de weide omgeving domineert de aardbeienteelt het platteland, her en der nog wat vleeskoeien en bossen, et voila: hier is het plateau van vergt. In het dorpje heeft maar één echte bezienswaardigheid, de kerk St Jean en haar klok met de naam Jasmijn. Het dorpje zelf strekt zich lang uit langs de weg en is eigenlijk wel leuk genoeg voor een wandeling.
Als verder rijdt richting Saint Amand de Vergt komt u onderweg mooi oude herenhuizen tegen. Saint Amand heet oude sporen van haar verleden weten te behouden. Het dorpje dateert uit de 13e eeuw, daarvan getuigen de kerk en klokkentoren. Niet veel verder vinden we Fouleix. In deze gemeente vindt u her en der die typische gehuchten uit de Dordogne. Fouleix is een Keltische naam. De grond is hier hard en bijzonder geschikt voor dat andere kwaliteitsproduct van de Dordogne: de aarbei. De landbouw floreert hier, al zijn er nog genoeg bossen tussen de kwekerijen in. U kunt hier slapen bij de boer en in chambres d'hôtes. In het voorjaar kunt u wel terecht voor een aardbeienfeestje. U rijdt van Fouleix naar Saint Mayme de Péreyrol overde D42, een weg door bos en dal. In Saint Mayme valt vooral de grote en imposante romaanse kerk op uit de 13e eeuw. Ook het dorp is leuk en dat komt vooral door de oude huizen. Deze gemeente is zeker de meest authentieke gemeentes van het kanton.
De charme van het dorp ligt in z’n omgeving: heuvelachtig wisselt veld en bos elkaar af. U kunt er heerlijk wandelen. Slapen kan ook, in de chambres d’hotes. Bossen omringen het dorpje Grun. Als u vanuit Bourrou komt moet u diep dalen. De route biedt een mooi aanzicht op de oude huisjes van Grun. Het eerste huis die u vanaf die plek ziet, dateert uit de 17e eeuw. Wellicht valt het u niet op, maar ’t is één van de weinige dorpjes in de Dordogne zonder een kerk. Grun is eigenlijk een gehucht uit oude tjiden, en gehuchten horen bij andere plaatsen, die wel kerken hebben…, zoals Grun vroeger bij Bordas hoorde, dat wel een kerkje heeft. Maar ja, we leven in de 21e eeuw..
De kerk heeft een klokkenmuur in plaats van een toren en heeft meer weg van een gepromoveerde schuur, maar ja dat is de oorsprong van de moeder der kerken: de basiliek – de enige ruimte in de oudheid die groot genoeg was om samen het avondmaal te nuttigen. Het zal in het vroege christendom van de Perigord niet anders zijn gegaan. Tussen Creyssensac en Saint Paul de Serre ligt een smal weggetje in een vallei waarover u flinke daalt en stijgt. Ruige natuur omringt u hier. De vallei brengt u naar Saint-Paul de Serre, een plaatsje dat als een vogelnest om de kerk schurkt. De klokketoren priemt hier in de lucht. Dit dorp hoorde ens toe aan een machtig heer, Gabriel Marie de Talleyrand, graaf van de Grignols. Dit was de hoofdstad van zijn heerlijkheid. Hier werd ooit recht gesproken uit zijn naam. Inmiddels is van zijn kasteel niet veel meer over dan met klimop begroeide muren. Chalagnac is een klein dorpje met een verweerd kerkje. Niet veel bijzonders voor deze contreien. Een nieuwe kerk werd gebouwd. Daar hoorde een dorp bij. Welaan, Eglise Neuve de Vergt: niets bijzonders. Maar wel in een fijne omgeving en daar kan een mens ook blij mee zijn.
Temidden van bossen en aarbeienvelden vinden we Breuil. Verder vindt u in deze omgeving volop oude ‘deneures’, grote boerderijen te vergelijken met de boerderijen van de herenboeren in Nederland. Breuilh is in zijn eenvoud een prachtig dorp. Volop Romaanse gebouwen. Toen Frankrijk nog een koninkrijk was, werd hier recht gesproken, uit naam van de markies van Vern. Verder tussen de aardbeien vinden we Lacropte, gelegen op een klein heuveltje, uitkijkend over de zomerkoninkjes.
Aan het einde van de weg wacht een mooi romaans dorpje: Cendrieux. Niets doet vermoeden dat u eigenlijk niet in de middeleeuwen bent aanbeland. Hoezo moeten dingen veranderen?
De kerk van het kleine dorpje is zo vaak gerestaureerd dat datering niet meer fatsoenlijk is. Als u genoeg van de aardbeiengeur hebt, kijk dan even achter de kerk: leuke oude middeleeuwse put! Mooi landschap, dat van Salon de Vergt – het dorp zelf stelt niet veel voor, behalve dan de kerk uit de 12e eeuw: die is dan weer mooi.
|
|
|||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||
