KASTELEN

IN DE DORDOGNE

De Dordogne moet welhaast het gebied ter wereld zijn met de grootste kasteeldichtheid. Binnen sommmige gemeentegrenzen liggen wel vier kastelen!

Die hoge dichtheid wordt vaak toegeschreven aan de de honderjarige oorlogen die heeft zeker een rol gespeeld, maar dat was het niet alleen: de feodale middeleeuwen leverden overal in Europa een groot aantal kastelen op en in heel veel landen en gebieden zijn deze in de eeuwen daarop prooi geworden aan de tand des tijds. Het klimaat in de Dordogne, de gekozen bouwmaterialen en de weinige economische vernieuwing in de eeuwen van de moderne tijd voorkwamen verval. Deze pagina's beschrijven alleen de kastelen die u kunt bezoeken; het overgrote deel is privébezit en in handen van de oude familie en nieuwe rijken - die het wel leuk vinden om een kasteeltje te hebben....

Chateau, Manoir, Demeure, Gentilhommìere, Maison fortes of Palais

Chateau, Manoir, Demeure, Gentilhommìere, Maison fortes, Palais - het zijn aanduidingen voor dat we in het Nederlands al gauw 'kasteel' noemen. Soms zien we een kasteel, maar dat heet ineens Manoir, of Demeure. Maar soms zien we een aardig gebouwtje en blijkt dat ineens een kasteel te zijn. Of een paleis. Wat is het verschil.

Chateau – kasteel - is een middeleeuwse, feodale aanduiding voor een versterkte grote woning van een leenman. Een edelman die het recht had om recht te spreken en belasting te innen. Wanneer die edelman een onderkomen in de stad had, noemde men verblijf een Paleis (Palais). Niet alleen bezaten edellieden van een bepaalde rang over kastelen, vaak hadden zij meerdere woningen, onder andere voor de overige familieleden. Dergelijke woningen verschilden niet veel kastelen, maar de locatie week vaak wel af, niet geisoleerd maar in de buurt van een dorpje (bourg). Een dergelijk huis werd ook wel Maison forte genoemd. Het was wel het verblijf van de heer van het land, maar er werd geen recht gesproken en het was niet diens hoofdverblijfplaats.

Een manoir of een demeure wordt ook wel gentilhommiere (gentil homme = edelman) genoemd. Veelal waren deze verblijfplaatsen ook in handen van edellieden, alleen lag de nadruk van de verblijfplaats niet op de militaire kracht, maar op de rol ervan in de landbouw - kastelen hadden veelal een militair karakter. Daarnaast hadden de eigenaars van de manoirs en demeures geen recht om belasting te innen of recht te spreken – wel waren zij heer over de lijfeigenen en pachters.