BASTIDES

IN DE DORDOGNE

Een bastide is een nieuw aangelegde en versterkte nederzetting met een een rechthoekig stratenpatroon naar Romeins voorbeeld rondom een centraal marktplein. De bastide als bouwvorm werd ontwikkeld door de Tempeliers die in onontgonnen gebieden deze nieuwe steden bouwden, waarna zij heerlijke rechten konden doen gelden. Zo verworven zij veel land.

De late Middeleeuwen waren in de Dordogne een zeer onrustige tijd. De streek was geteisterd door de pest, ontvolkt geraakt en de overlevenden schuilden bijeen in een kleiner aantal dorpen. Landbouwgrond verwilderde met hongersnood en economische terugval als gevolg. Daarnaast was er voortdurend nog strijd om de Engelse en Franse bezittingen Plunderingen waren aan de orde van de dag.

De aanleg van bastiden door de adellijke heren waren het antwoord op deze noden. Zij keken de kunst af van de Temepliers. Ook de edelen hadden immers te lijden van de economische achteruitgang door minder belastinginkomsten. De bevolking werd gelokt door gunstige belastingtarieven en marktprivileges. In ruil daarvoor ontgonnen zij het land, leefden in een beschermde (ommuurde) omgeving en betaalden zij belasting. Maar de bastides bleken op den duur maar een bescheiden economische succes. De meeste bleven al snel in hun groei steken, waardoor veel van de oorspronkelijke bastiden gespaard bleven.