DE DUIVENTIL

In de Dordogne komt u nog zeer regelmatig oude (vroeg middeleeuwse) duiventillen tegen. Omvangrijke bouwwerken voor een vogeltje dat tegenwoordig als een soort vliegende stadsrat wordt beschouwd. Verwonderlijk, zulke bouwwerken voor een eenvoudig vogeltje; er zijn immers géén kippenhokken gewaard gebleven uit die tijd, en de kip levert sinds jaar en dag ook een bijdrage aan het voortbestaan van de menselijke soort. Vanwaar dan die grote besteding voor een niet zo nuttig vogeltje?

Al in Perzië en Egypte werden vóór onze jaartelling duiven gehouden spelonken, maar ook in speciale torens. De duif werd in deze culturen gezien als de verbintenis met het hogere, de rapporteur aan god: immers de vogel keerde ook terug.
Wanneer het christendom terrein wint, krijgt de duif ook in deze religie plaats als een reine, vrome vogel. In de loop der tijden verwordt de duif tot het zinnebeeld van de vrede. Vandaar dat het houden van duiven (een ‘verheven’ dier) ook voorbehouden werd tot een recht van de ‘verheven’ en dus heersende klasse.

Dit gebruik heeft zich over de hele christelijke wereld verspreid: het hebben van duiventil was in de middeleeuwen een heerlijk recht: voorbehouden aan de adel en de (grootgrondbezittende) geestelijkheid. Alle duiventillen in de Dordogne stammen ook uit die tijd en zijn dus net zo aanwezig als de kastelen. Maar er waren nog meer redenen voor de populariteit van deze vogel.

Een vliegende delicatesse die berichten aflevert, het land bevrucht en zieken hersteld
De waardering voor een dier wordt natuurlijk ook bepaald door de toegedichte kwaliteiten en het nut. Duiven zijn nuttig in een aantal hoedanigheden. Het overbrengen van berichten van berichten is een belangrijke kwaliteit in de middeleeuwen. In oorlogstijd was dit vaak de enige mogelijkheid tot contact met de eigen partij, wanneer de tussenliggende gebieden veroverd waren door de tegenpartij. Het is een verklaring voor  het grote aantal duiventillen in de Dordogne, waar de honderdjarige oorlog in alle hevigheid heeft gewoed.

Duiven werden ook geteeld voor de consumptie, duivenpasteitjes waren een delicatesse in de middeleeuwen. Ook werd de duif goed geacht voor de zieken. Duivenvlees, -bloed en -lever werden gebruikt tegen o.a. gezwellen, struma, haaruitval en geelzucht.