SAINTE ALVÈRE

& OMGEVING:

Saint Laurent de Batons -Sainte Foy de Longas - Pezuls - Paunat - Tremolat - Limeuil

In de late middeleeuwen lezen we het eerst van Sainte Alvère. De stad is genoemd naar Alvéréna, een martelaar die waarschijnlijk vermoord is door de Noormannnen in de 11e eeuw.

De plaats is verbonden met de heerlijkheid van de familie Lostanges. Deze familie bouwde in de 15e eeuw een enorm fort bij het plaatsje. Tijdens de Franse revolutie werd het fort met de grond gelijk gemaakt: geliefd was de familie blijkbaar niet. Er is weinig meer van over dan drie toren, stadsmuren en een duiventil. Er moeten zich allerhande ondergrondse ruimtes bevinden, maar dit is verder niet onderzocht.

Verder vindt u in Saint Alvère het Manoir de Pradelle een meertje een watermolen, de kerk van Saint-Pierre-ès-Liens (interessant interieur). De vallei van de Caudeau en de la Louyre zijn de moeite waard om door heen te fietsen of te wandelen.

Truffelmarkt, ook online
Markt is er op maandag, de eerste en derde maandag van de maand is deze wat groter en in het winterseizoen kunt u er terecht voor de truffelmarkt. Overigens is Sainte Alvère de eerste plaats die online truffels veilt op het internet (http://www.truffe-perigord-noir.com/)

Het dorpsfeest is op de eerste zondag in augustus. in juli en augustus zijn er regelmatig concerten in de kerk en in het openluchttheater. Het VVV organiseert langere wandeltochten waarbij ezels uw spullen dragen en u onderweg bij mensen kunt slapen.

SAINT LAURENT DES BATONS

De locale geschiedenis van deze plaats verhaalt van een bron die wonderen verricht in de naam van Saint Laurent. De toevoeging ‘de Bâtons’ komt doordat de bezoekers aan de bron, de pelgrims die genezing van de bron verwachtten, hun bâtons, hun stokken, achterlieten in de kerk na genezing door de bron van St Laurent. 

Deze kerk is jammerlijk verbrandt in 1800: waarschijnlijk had het grote aantal achtergelaten stokken daar een aandeel in.

Deze legende van de bron heeft waarschijnlijk ook eens koning Henry de 4e aangetrokken – nadat deze weer vertrokken was hebben de dorpelingen een gehucht naar hem genoemd, "la table du Roi".
Bron en kerk zijn verdwenen, maar andere bronnen, een oud koetshuis en een volledig gerestaureerd kasteel uit de 12e eeuw zijn hier nog te bewonderen.

SAINTE FOY DE LONGAS

Het dorpje Ste Foy de Longas biedt niet veel bijzonders of het moet de ruïne van het château de Longas  uit de 15e eeuw zijn . U kunt vanuit het dorp vertrekken naar de vallei van de Louyre.

PÉZULS

Dit dorp van iets meer dan honderd inwoners strekt zich uit over heuvels en vlaktes verbonden door de vallei van het riviertje de Rèze, die in Trémolat in de Dordogne stroomt.

Oorspronkelijk is het dorp een aantal huizen in de buurt van het kerkje dat daar om onduidelijke redenen ooit is neergezet.
De gemeente kent verder de herenboerderij van de Puy de Rèze, die staat op de plek waar ooit eens een kasteel stond. Daarvoor bevond zich hier een castrum en werd deze bewoond door de familie die later Ste Alvère zou domineren: de familie Lostanges. De bourg van Pezuls kende zijn hoogtepunt in 1800. Sindsdien neemt het aantal inwoners en bewoonde huizen gestaag af van 500 destijds tot nauwelijks honderd nu.
Evenzogoed blijft het een sympathieke gemeente op een mooi plekje van deze aarde met een actief dorpsleven: wandelingen, dorpsfeesten, viswedstrijden, schoonmaakacties, dorpsuitjes, noem het maar op.

PAUNAT

Paunat is een rustig dorp met mooie huizen in en klein dal. Het dorp kent een restaurant/winkel en is gebowud rond een flinke kerk, een restant van een 12e-eeuwse benedictijner abdij. Daarnaast kent Paunat een begraafplaats uit het laat-Magdalenien.

De abdij is gesticht op de plek waar een pelgrim zijn staf in de grond had gestoken waaruit een boom groeide: Palnatum werd de eerste naam, later verworden tot Paunat. In 991 werd op deze plaats al een kerk ingewijd, later vervangen door het huidige, indrukwekkende exemplaar.

In het dorp zijn verder nog bezienswaardig de bron, de wasplaats en de vallei van de Sors, doorsneden door de Pradelue die later samenkomt met de Dordogne.

Zoals zo vaak in de Dorodogne organiseert de bevolking van Paunat zomers regelmatig activiteiten om bezoekers naar het dorp te trekken. Avondmarkten, dorpsdiners een broccante en een vuurwerkvoorstelling maken het dorp op die dagen levendig. Iets buiten het dorp ligt een manege met Amerikaanse paarden. U kunt er slapen bij de boer, die een camping heeft gemaakt die boven in de cingle de Limeuil-Paunat ligt, in een beschermd landschap dat uitkijkt over de vallée waarin de Dordogne en de Vézère (op 3 kilometer) samenkomen.

TREMOLAT

Trémolat is een typisch dorpje uit de Dordogne, halfweg tussen de prehistorische hoogtepunten van de Dordogne en de wijngaarden van de Bergerac. Trémolat is toeristisch en levendig: er zijn veel plaatsen om te verblijven, genoeg winkeltjes en er is veel te doen. Trémolat is vooral bekend om zín ligging: aan de cingle, een haakse bocht van de rivier: het water komt en gaat….

Het dorp heeft twee oude kerken te bewonderen (st Hilaire en st Nicolas). De plaats wordt voor het eerst in het jaar 500 beschreven en dan wordt het weer 300 jaar stil. Rond het jaar 800 wordt vermeld dat hier een klooster staat: gewijd aan de Maria, moeder van Jezus. Karel de Kale bevestigd in een schrjiven dat dit klooster toebehoort aan de abdij van St Cybard.
Klooster trekken mensen aan en rond het klooster moet het dorp Trémolat gegroeid zijn. Van het klooster is niets meer over dan de kerk St Nicolas, die ooit aan het klosster verbonden moet zijn geweest.

Maar daar gaat het eigenlijk niet om bij Trémolat. Daar gaat het om het uitzicht op de rivier (adembenememd) en de mogelijkheid een heerlijk bad te nemen in de Dordogne.
Daarnaast biedt Trémolat vele ontspanningsmogelijkheden en sportieve activiteiten op en rond het water: waterskiën, zwemmen en vissen, kanoën, ruig-fietsen en trektochten en een voortreffelijk restaurant in het dorp. Ook heeft het een goede camping aan de rivier. U kunt hier zwemmen, vissen, kanoén waterskien, midgetgolfen, wandelen (routes) en mountainbiken.

Gabares

Ooit vaarden op de Dordogne de vrachtschepen af en aan. Het gebied leverde vooral hout voor Bergerac en Bordeaux. Met dit hout werden de tonnen voor de wijn gemaakt. De vrachtschepen werde Gabares genoemd. De spoorwegen maakte een eind aan hun bestaansrecht. In Trémolat kunt u een replica bewonderen die op ouderwetse wijze is gemaakt.

Slapen kan hier op de camping en in chambres d'hotes.

LIMEUIL

Sinds mensenheugenis is de plek waarbij de Dordogne en de Vézère samenkomen bewoond gebied. De berg is getuige van meer dan tienduizend jaar menselijk bewoning. De romeinse legers veroverderden er eens het gallo-romaanse fort, acht eeuwen later bouwden de bewoners er opnieuw een vesting om zich te beschermen tegen de Noormannen.

Vanzelfsprekend lokte de strategisch positie van Limeuil keer op keer strijd uit. In de honderjarig oorlog viel de plaats beurtelings aan de Engselen en de Fransen toe. Het volk werd zo beu van de oorlogshandelingen, dat men in 1420 zelfs de adelijke heer van de plaats ombracht. Ook de godsdienstoorlogen tussen de hugenoten en de katholieken deed het geweld in Limeuil weer oplaaien.

Rust en welvaart deden hun intrede in de 19e eeuw, toen economische vooruitgang, het belang van Bordeaux en de waterwegen Limeuil goed gezind waren: het achterland vol bossen leverde werk aan tonnenmakers en timmerlieden. De rivier bood transportmogelikheden, totdat de spoorwegen andere gebieden ontsloten.

In het dorp zijn de kapel en kerk, de rivier en het ,tuinmuseum (overzicht van de rol an planten door de eeuwen heen) te bekijken. U kunt er kanoën, paardrijden (ferme déquestre), tuinmuseum - waterpret op het strand. Het plaatsje heeft een drietal hotels, wat campings en volop gites en chambres.